Սեպտեմբերի 8-ին երկրաշարժից տուժած Մարոկկոյի Ալ-Հաուզ նահանգի գյուղերից մեկում ապրող կանայք արդեն երեք օր չեն կարողանում տանիք ունենալ։ Նրանք սպասում են ամենաանհրաժեշտ մարդասիրական օգնությանը՝ սնունդ, վրաններ և հագուստ։
Սեպտեմբերի 8-ին Մարոկկոյում 7 մագնիտուդ ուժգնությամբ երկրաշարժ է տեղի ունեցել։ Երկրի ներքին գործերի նախարարության տվյալներով՝ աղետի հետևանքով զոհվել է առնվազն 2862 մարդ։ Ավելի քան 2500 վիրավորվել և վիրավորվել է։ Քանի որ Մարոկկոյում շարունակվում են որոնողափրկարարական աշխատանքները, զոհերի թիվը աճում է: Ալ-Հաուզ նահանգի Օրայալթ գյուղում բնակվող կանայք երկրաշարժից հետո սպասում են մարդասիրական օգնության:
Ֆաթիմա Ալ-Մուրաբիթը երկրաշարժից փրկվածներից մեկն է։ Նա ասում է. «Մենք լսեցինք այնպիսի սարսափելի ձայն, որ չկարողացանք հասկանալ՝ ամպրոպ էր, թե փոթորիկ։ Երբ մեր շուրջը ամեն ինչ ցնցվեց, մենք ճչացինք. Երկրաշարժից հետո մենք մեր տուն չմտանք»:
Նրանց տները քանդվել են
Խադիջա Օրիկը ասում է, որ բոլորը շատ են վախենում երկրաշարժից. Աղետից ավերվել է նրա ընտանիքի տունը. «Մեր գյուղում 62 ընտանիք է ապրում։ Բարեբախտաբար, նրանք փրկվել են երկրաշարժից, սակայն չեն կարող տուն վերադառնալ. մարդիկ վախենում են, որ իրենց տներն ամբողջությամբ կքանդվեն նոր ցնցումներից»:
Ֆադմա Այթ-Լահջանը չի կարողացել շարժվել, երբ սկսվել է երկրաշարժը՝ նրան պատած խուճապի պատճառով։ Ամուսինը նրան քարշ տալով մոտեցրեց դուռը և դուրս տարավ։ Տուժած բնակիչների վիճակը Լահջանը մեկնաբանում է. «Մենք վախենում ենք մեր տուն մտնել։ Սեպտեմբերի 8-ից մենք փողոցում ենք։ Ցրտում է, այնպես որ հիմա մեզ անհրաժեշտ են վերմակներ, սնունդ և վրաններ»:
Ֆաթիմա Պուրին ասաց, որ իրենց տունը սկսեց դողալ ընթրիքից հետո. «Դա սարսափելի էր: Կարծում էի, որ մեռնելու ենք։ Երեխաների հետ դուրս եկանք դրսում, այնտեղ գիշերեցինք ուրիշների հետ։ Երեք օր նորմալ չենք քնել։ Այս ամբողջ ընթացքում մենք մարդասիրական օգնության ենք սպասում»:
Տասնվեցամյա Ֆաթիհա Զակկան նույնպես ողջ է մնացել աղետից: Խոսելով սեպտեմբերի 8-ին տեղի ունեցածի մասին՝ նա հիշում է. «Ես լսեցի մի ձայն, որը երբեք չէի լսել։ Ես սկսեցի բղավել, մինչև մայրս ինձ վերցրեց ու դուրս հանեց։ Ես դեռ չեմ կարողանում հավատալ, թե ինչ կատարվեց մեզ հետ։ Հուսով եմ, որ այս մղձավանջը շուտով կավարտվի, և մենք կկարողանանք ապրել նորմալ կյանքով: Ես ու ծնողներս արդեն երեք օր ենք անցկացրել փողոցում։ Մարդիկ սպասում են մարդասիրական օգնության»:
